+ "Sana küs değilim. sadece biraz üzgünüm. yine haklı çıktım dedim. vardır bunu yaşamamın da bir hikmeti dedim. Efendi gibi kabullendim durumu sustum oturdum. yaşananlar gerçek değilmiş ki silinse ne olur silinmese ne... sen asıl üzüldüğün şeyleri silmeye ve unutmaya bak"
- "ağır bir giriş ve ağır bir bitiş peki seninle yaşanan herşeyi unutmaya bakıcam"
+ "Bense ömrüm boyu unutmayacağım. Ders çıkaracağım çok şey yaşadım. hayatta başıma ne gelirse gelsin, sebebi benim. etrafı suçlamak yerine, bunu neden yaşadım ne öğrenmem gerekiyordu diye bakarım. bu sebeple seni suçluyorum ya da sana atar yapıyorum sanma. sadece en başından beri biliyordum, senin bana gerçek duygularla gelmediğini. kaç kere bu konuda sorun çıkardım. her seferinde beni ikna ettin. ben herşeyi unuttum dedin. geçmişten kimseye bir bağım kalmadı dedin. inanmak istedim sana inanmayı seçtim. sonuçları gördük... ben dersimi aldım. senin için dileğim ve duam; sen de dersini al. geçmişle, yaşadıklarınla ve kendinle barış. herkesi herşeyi suçlamak yerine, bu yaşanmalıymış noktasına gel. inan ondan sonra artık bir daha öyle derin yaralar yaratmıyor hiçbirşey, canın yanmıyor. ama kalbin de kapanmıyor hala yumuşak ve sevgi dolu kalıyor. bir arkadaşıma anlattım seni, daha önce anlatmamıştım. ruhani olarak kendini geliştirmiş biridir. dedi ki; iki tür insan vardır. birinin acı yaşadıkça kalbi yumuşar diğerinin katılaşır. senin kalbin katılaşmasın. bu kadar laf söylememin sebebi bu. sahip olduğun en değerli özelliğini yitirme. hoşçakal."
bir ufak aşk hikayesinin, hafif dokunaklı son mesajlaşması... daha bir öğrenciyken fark etmiştim ki; en iyi öğrenme metodu, dersi başkalarına anlatmaktır. İşte yine aynısını yapıyorum. "ne yaşadıysan aslında tam ihtiyacın olan şeyi yaşadın" temalı dersimizi de verdik bin şükür. Esas amaç kendimi inandırmak olunca daha lirik şeyler yazabiliyorum sanırım.
sevgiye, sevilmeye bu kadar ihtiyacım varken, "en sevmeyecek adamları" seçmemin altında yatan sebep ne peki? Tamam çocuktum, tamam az biraz saf idim... Ama büyümek ders almak bu kadar acı ve bu kadar uzun bir süreçte mi olmalıydı? Peki dersi verdim mi? sınıfı geçtim mi? bunu nasıl anlayacağım? bir daha nasıl cesaret edeceğim? bir arabesk şarkıda geçer ya; "bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?"
FSB 26 Ağustos 2015
